Και καθώς τελείωνε μία μία τις ποιητικές του συλλογές, αποβλέποντας στο κρατικό βραβείο της ποίησης, λίγο πριν στείλει το νέο έργο του για αξιολόγηση στις Εκδόσεις Κιλίμι, μια μέρα ηλιόλουστη... έπεσε στην αντίληψή του ένας πεινασμένος λύκος που περπατούσε στον δρόμο έξω από το σπίτι του, ψάχνοντας στα σκουπίδια να βρει κάτι για να γεμίσει το άδειο στομάχι του. Στον μονόδρομο που βάδιζε ο γκρίζος -πρώην εργαζόμενος στις δημοσιογραφικές εκπομπές της Τατιανής Κορονίδου- είδε από μακριά το σπίτι με τα άχυρα και τον πρωτούλη το γουρουνάκι να ποτίζει με το πρασινοκίτρινο λάστιχο τον λαχανόκηπό του και να απαγγέλει με στόμφο την ποίησή του. Αμέσως σκέφτηκε να τηλεφωνήσει στην Τατιανή για να της δώσει το αποκλειστικό! Ήταν μονοφαγού... Καλύτερα να έκανε γαργάρα την είδηση...
Ισημερινός
Μαντίλια λησμονιάς μαλώνουν με ευωδία νοησιαρχίας. Σμαραγδένια νομίσματα νοσταλγούν ιάφραγμα νιαουρίσματος καθώς νωρίς τα μαντρώνουν σε κούτες με κοσμήματα. Γοητεύουν τα μαθήματα των ενοίκων! Διαφωνώ και τηλεφωνώ στη... Τον σκέφτηκε μέσα στο στόμα του, καθώς πλησίαζε προς το αχυρένιο σπίτι.